Oorbellen schieten

Gezien het voorbije feestweekend, zijn er een aantal zaken die ik me niet helemaal goed herinner.
Zo is er de belofte aan mijn 7-jarig meisje om haar oorbellen kado te doen voor haar eerste communie in mei. Ware het niet dat ze geen gaatjes heeft. "Mag het dan morgen, mama?"
"Ja hoor meisje, morgen na het werk ga ik met je mee."
Ze vraagt me nog naar de pijn maar een kneep (op haar vraag) in haar oorlel stelt haar onmiddellijk gerust. "O, als het dat maar is!"
Daags nadien ben ik heel die oorbellentoestand compleet vergeten. Bij thuiskomst na een vermoeiende werkdag droom ik ervan neer te ploffen in de zetel en me te laten bedienen. Maar dat is zonder mijn spontane dochter gerekend. Ze staat al met schoenen en al klaar om weg te gaan. Hoe kon ik het nu vergeten? We gingen toch oorbellen laten schieten?
Het feit dat de winkels bijna sluiten, maakt dat ik me in allerijl naar de plaatselijke juwelier rep. Immers, belofte maakt schuld. Mijn dochter houdt zich verdomd sterk. Haar wens om er als een echte madam uit te zien, overheerst. De juwelier verwelkomt ons als de zoveelste bezoeker die dag met dezelfde prangende vraag: "Kan mijn dochter oorbellen laten schieten?" Hij moet er een beetje mee lachen maar pakt het enorm professioneel aan. Mijn dochtertje mag eerst uit een arsenaal oorbelletjes kiezen. Keuze te over: goud, witgoud, titanium, bloemetjes, bolletjes,...Het wordt een blauw blinkend bloemetje met een witgouden stekertje. Ze gaat meteen voor kwaliteit én voor een prijzig exemplaar.
Na het tekenen van bolletjes op haar oorlellen en het vakkundig nakijken van de correcte plaatsing haalt onze juwelier zijn pistool boven. Mijn dochter geeft geen krimp. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet heb gekeken. De juweliersvrouw kijkt me aan met een blik van: "Dit komt dik in orde, geen zorgen maken".
Na het tweede zogenaamde schot (wat je niet hoort hoor) is mijn dochter de eigenaar van een paar fantastische oorl(b)elletjes. Mama slikt een keer en moet weer vaststellen dat kleine meisjes groot worden.
We krijgen nog een speciale verzorgende olie, wat instructies en een dure rekening mee, maar we hebben het er voor over. Mijn dochter zal haar communiekado nooit meer vergeten. En ik ook niet!