Gisteren werd ik 40. Om die dag ultiem te kunnen vieren besluit ik die dag niet te gaan werken.
Overladen met verjaardagskussen breng ik de kinderen naar school.
's Middags beloof ik hen weer op te pikken en worden er pannenkoeken gebakken. De zoon heeft eerst nog het plan om aan een kado te geraken en laat me nog even aan het plaatselijk tankstation stoppen. Zijn zus en hij gaan al gniffelend binnen en komen met een zakje weer buiten.
Ik gebaar van krommenaas (of krommen haas) en vervolg mijn autorit naar huis.
Mijn kinderen spurten met het zakje naar boven en komen even later aan tafel vol trots hun kado overhandigen. Ze kochten een 'Libelle mama!' en een latje Toblerone. Een schot in de roos. Ik ben superblij met mijn attente kinderen. Mijn verjaardag kan al niet meer stuk.
's Avonds eten we taart en aperitieven we bij, voor de gelegenheid, een Veuve Clicquot.
Voor het diner mogen we op uitnodiging van mijn ouders aanschuiven bij
Het restaurant ligt verscholen in de bossen van Lokeren en biedt plaats aan een 80-tal gasten. Het restaurant is volgeboekt. Wij nemen plaats op de tweede verdieping en worden ontvangen in een zaal met een mengeling van design en klassiek, rustig maar ook benieuwd naar wat komen gaat.
De chef neemt alle tijd om ons het menu en de aangepaste wijnen voor te stellen. Daarbij krijgen we info over de herkomst van de asperges (Lokeren) en het lam (Mont St. Michel) en de wijnen (o.a. Sicilië en Rioja). Onze maaltijd vat aan met een bordje met 9 amuses. Teveel om op te noemen maar allemaal even exquis, met vooral de oester als uitschieter. Dat wordt vervolgd met een bordje met kingkrab, zalm en foie gras, daarna asperges. De lamscarré (mijn lievelingsgerecht overigens) met zilte smaak, vergezeld van tuinboontjes en risotto zijn de kers op de taart. Als afsluiter 6 dessertjes: gemarineerde aardbeien met krokant koekje, sorbet, baileyskoffie (mmm!), ijs, crème brulée en als top of the bill: een roze suikerspin met een vleugje kokos. Ook voor een 40-jarige puur genieten!
Het plan was om ons licht te gaan opsteken bij Clandestino in Tielrode. Die boeking was al maanden geleden gedaan maar omwille van de sluiting moesten we een ander alternatief kiezen. Met 't Vier Emmershof hebben we dat alternatief beslist gevonden.
En of dat nog niet genoeg was maakten mijn ouders een fotoboek met foto's vanaf mijn geboorte tot heden. Een fijne herinnering aan een fijn leven, tot nog toe. Hopelijk mogen er nog (meer dan) 40 bijkomen...
Bij de terugweg naar huis mocht mijn mamalief 100 m voor de deur nog even in het zakje blazen maar gelukkig was ze BOB. Ons had dat trouwens niet gelukt. Bedankt voor de fijne dag en avond!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten