Een viertal weken geleden was ik eveneens aan het aftellen!
Vandaag is het niet anders. Het is de decadentie zelve vind ik persoonlijk maar binnen een tijdsbestek van een maand gaan we tweemaal op skivakantie. Waar er soms jaren waren zonder vakantie, gaan we het dit jaar echt bont maken: twee skivakanties, een zomerverlof naar ?, een lang weekend Centerparcs, een weekend Veluwe, een weekend in Eemnes (voor huwelijk schoonzus) en wie weet wat nog allemaal.
Gisteren is het inpakken al begonnen. Mijn schoonouders vertrekken morgenvroeg en zo kunnen we al een aantal valiezen met hen meegeven. Dan kunnen we toch een beetje comfortabeler reizen zaterdag en zitten de kinderen niet geprankt tussen een laptop, een koelbox en een zak speelgoed.
Zaterdagnacht vertrekken heeft zo ook zijn voordelen: het verkeer op de baan is nihil. T.t.z. de vrachtwagens rijden op zondag niet en zorgen voor een gemakkelijke doorgang op de autosnelwegen.
Nu ik dit bericht schrijf, kom ik tot de vaststelling dat we nog een wegenvignet moeten kopen. De optie om dit aan de grens met Basel aan te kopen, sla ik liever over. De grens passeren we liefst zo snel mogelijk. Het bezorgt ons telkens weer een vreemd gevoel. Het einde van de rit komt dan stilaan in zicht, het Zwitsers landschap komt ons braaf en gestaag tegemoet, de eerste Mövenpicks duiken op en dan als we kanton Glarus binnenrijden, weten we dat we snel op onze eindbestemming arriveren. Zondag tegen de middag lunchen we in een plaatselijk restaurantje in Elm om daarna ons skimateriaal bij Rhyner Sport te gaan huren. Vandaag mijn laatste werkdag, nog een oudercontact op school en we zijn er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten